pisane-sercem

"Sen... zabiera dzień,
Zamknij oczy swe... będę bliżej Twoich miejsc"

Snia sie koszmary. Budze sie w srodku nocy i nie wiem gdzie jestem, co robie. Boje sie. Boje sie znowu położyć sie. zasnać... Nie chce ogladać tego czego nie ma. Nie chce czuć strachu, że może to sie spełnić. Chcę żyć w nieswiadomosci. W delikatnosci chwili. Chce obudzic sie w Twoich ramionach, czuc to ciepło bijace z Twojego serca. Wiedziec, że gdy zasne nekana w koszmarach chwili- obudze sie a Ty... nadal bedziesz przy mnie. Usmiechniesz sie do mnie. Popatrzysz z czułoscia. I zobacz wsparcie w Tobie...
Bo to zzera od srodka kiedy tak bładzisz w ciemnosciach, leku i strachu, gdy za dnia jest pieknie a w nocy burzy Ci sie cały swiat...
Sen...

Nie możesz powiedzieć słowa. Karza Ci milczeć. Milczysz... bo chcesz zachowoć to co masz... bo nie chcesz kłótni.... bo chcesz nadal być kochana... bo chcesz by On był szczęśliwy.... Ale czy twoim szczęsciem jest być zniewolona. czy z tym jestes szczęsliwa? Pytania kraża w Twojej głowie. To tak jakbys zostala zamknieta w czterech białych pustych scianach. Tylko szescian , krzesło i Ty. Brak mysli- bo nie wiesz od czego zaczac. Brak dzwieku bo nawet Twoja dusza nie wie  z kim rozmawiać. Ufasz Jemu, On jest Twoim panem, Twoja mysla i Twoim więziem. Krzyczysz a krzyk odbija się echem o sciany Twojego serca... Krzyczysz... bez celu...

Ona- w białej sukni i  z długim welonem. On- elegancki garnitur i biała koszula. Stoja razem przed białym ołtarzem i czekaja by Bóg ich połaczył. W ich sercach rodzi się szczęscie i przyszłosć spędzona na zawsze razem. A gdy patrza sobie w oczy, Ona w wielkie brazowe, On w małe niebieskie, wiedza, że na zawsze złoto połaczy ich... nawet w niebie...

Budzisz się w srodku nocy i słyszysz ciężkie udeżenia , wielkich kropli deszczu o szyby. Grzmi. Wieje. Boisz się. I co myslisz....?
Tak bardzo pragne w takich chwilach znalezć się przy NIM. Gdy wieje- poczuć ciepło. Gdy pada- skryć się przed deszczem. Gdy grzmi- wiedzieć, że mnie obroni. Chcę poczuć, chce czuć się bezpieczna w JEGO ramionach.
I kładziesz sie z powrotem sama do łóżka. W tulasz się w poduszke. I sama próbujesz pokonać strach przed... burza...

Siedzisz na ławce w parku i myslisz..."chciałabym, zeby..." I nagle słyszysz zbliżajace sie kroki. Ktos siada obok Ciebie. Podnosisz na Niego wzrok i momentalnie czujesz jak ciepło rozchodzi sie po calym wnętrzu. Potem delikatny dotyk, delikatne musnięcie w policzek. Przymykacie oczy. I siedzicie. Mijaja sekundy, minuty, pojawia się noc. Blask księżyca oswietla wasze sylwetki tworza jednosć. Cudowne uczucie. Wywołuje pragnienie nieskonczonosci. Oby to nigdy nie mialo końca. Chce siedziec tam z nim , na tej parkowej ławce bez końca...

"Usiadz Gwiazdko i obejmij mnie
nie uciekaj stad
pożuć wspomnienia, które sa jak kolce..."